تو

می توان از تو گفت 

می توان هزاران خط نوشت که به تو ختم شود

اما نمیدانم چرا هر چه به قلمم فشار می آورم هیچ اثری بر روی کاغذ نمی ماند 

جوهر تمام شده یا نیروی دست من کافی نیست

فکر می کنم 

خیالم از تو دور است

کجایی؟

دیر باور شده ام یا نیستی

ادامه میدهیم

دقیقاً معنی اش همین است؟

در کدام سیاره جا مانده ایم که قلممان بی جوهر شده؟

نگاهم در خط اتصال دریا به آسمان گم شده

شاید جوهر آبی دریا رنگی باشد برای نوشتن از تو

تمامی حرفها رنگ آبیست با تلالو خورشید در آن 

اما وقتی به سوی کاغذ روانه می شوند این حرفها از سطح کاغذ میلغزند

چرا چیزی ثبت نمی شود

شاید گم شدن همین است

تنها

در معرکه حرفها ونقطه ها برای نوشتن همه و هیچ

زیبایی

نیاز

دوندگی

گره

یاد

حروف اسم تو این کلمه ها را به ذهنم آورد

زندگی