زبان مشترک

وقتی از چیزی دلخورم میخوام حرفم و دلخوریم رو بگم اما یا فکر میکنن عصباتی هستم یا فکر میکنن میخوام حقی رو ازشون بگیرم .اما من فقط یه نیاز دارم اونم اینه که بعضی کارها هست که به تنهایی نمی تونم انجام بدم با اینکه صادقانه این رو میگم باز انگار نمی شنون

به نظرتون باید دروغ بگم مثلاً خودم رو بزنم به مریضی

وای چرا به آدما باید اینقدر توضیح داد

گاهی احساس میکنم خیلی تنهام

تنهایی توی جمعیت خیلی شلوغ آخه ادبیات من انگار باهاشون فرق داره می گن همزبونیم اما پس چرا حرف هم رو نمی فهمیم

به خدا از وطن که دور بودم انگار بیشتر همزبون داشتم

چرا؟باور کنین اینجا فارسی حرف میزنم

تو رو خدا یکی این زبونی که این جماعت باش صحبت می کنن رو به من یاد بده

می ترسم یه کاری دست خودم بدم