این فیلم رو ببین بعد به سوالم جواب بده نه به من،به خودت جواب بده
زندگی شاید آن لبخندیست که دریغش کردیم
زندگی زمزمه پاک حیات است میان دو سکوت
زندگی خاطره آمدن و رفتن ماست
نمیدونم این رو کجا خوندم اما سادگی نوشتش خوشم میاد
وقتی به دنبال چیزی میگردی گاهی خسته میشوی گاهی کلافگی تورا بیشتر خسته میکنه حالا اگر سالها بدنبال خودت باشی که یه جایی گمش کردی باید حالت چطور باشه.گمکرده های خودمون کجا جا گذاشتیم ؟ تو کدوم ایستگاه زندگی؟با کدوم خط میشه به اون ایستگاه بر گردیم و از کجا مطمئن باشیم که گمشدمون رو یکی برنداشته....فکر کنم تو شلوغ ترین ایستگاه زندگی خنده داره انتظار یافتن..
باورم نمیشه که حدود 2 ساله اینجا ننوشتم
چرا؟
خودمم نمی دونم اما دیدم خیلیها رفتن
یه مدت هم که دسترسی به وبلاگم سخت شده بود به دلایلی مشکل سروری
اما خوشبختانه درست شد
لطفا اونایی که بیصدا میان اینجا از خودشون ردی بزارن
از دوستان عزیزی هم که تغییر آدرس داشتن صمیمانه میخوام آدرس جدیدشون رو بدن
نمی دونم درگیر چی بودم
یکیش این بود که به دلیل زمین خوردن و ضربه به کمرم قادر نبودم برا مدت طولانی بشینم
و یکسال فعالیتهای نشستنی کمتر شده بود
یکی دیگه از دست دادن چند عزیز که از محیط نت دورم کرده بود
بقیش دلایل الکی بود
اما الان یه جورایی آرامش دارم
دوباره دارم کارهای سابق رو بررسی میکنم
تو این مدت پسرم در یک تحول روحی برگشت ایران
به رشته حقوق تغییر رشته داد و ماهم به دلیل قبول خوشحالیش باش خوشحالیم
جدا خوشحال تره لااقل به خاطر اینکه از کلاس تشریح نجات پیدا کرد
میدونم خیلی دارم جدا جدا حرف میزنم اما بزارین رشته افکارم بهم گره بخوره اوضاع درست میشه
از الان دوباره به اتاقاتون سر میزنم شما آری رو به بزرگواری خودتون ببخشین دلم برای دوستای وبلاگ نویسم حسابی تنگ شده